ทำอย่างไรให้มีความสุขกับการทำงาน

วันนี้ก็มีเรื่องเบาๆมาให้ดูแก้เหงาก็แล้วกัน การใช้ชีวิตบนเรือนั้นจะว่ายากก็ยากแต่ว่าจะทำให้มันเป็นเรื่องง่ายก็ได้เช่นกัน มันแล้วแต่ว่าเราจะวางตัวอย่างไรกับสิ่งที่มันเกิดขึ้นรอบตัวเรา คิดดูเอาเองก็แล้วกันว่าต้องไปอยู่ในที่ที่หนึ่งที่มีคนตั้ง40กว่าเชื้อชาติอาศัยอยู่ด้วยกัน และก็ต้องทำงานด้วยกัน ต้องกินข้าวที่เดียวกัน ต้องไปนั่งดื่มที่เดียวกัน ต้องใช้ชีวิตส่วนใหญ่ในที่ที่เดียวกัน กับคนที่เราไม่เข้าใจว่าเขามีความรู้สึกนึกคิดอย่างไรบ้าง การกระทำเพียงเล็กน้อยของคนๆนึ่ง อาจไปกระทบถึงความรู้สึกอันใหญ่หลวงของคนอีกคนนึงเช่น คนไทยไม่ชอบให้ใครมาจับหัวเพราะว่าถือว่าหัวเป็นของสูงห้ามจับห้ามแตะ แต่ฝรั่งเขาไม่ได้ถือตรงนี้ เด็กสามารถลูบหัวคุณตาเล่นได้อย่างสนุก แต่ถ้าเราไปถือบอกตรงๆว่าเราก็หนักเพราะฉนั้นจงปล่อยในบางเรื่องที่ควรปล่อย พูดง่ายๆก็ควรปรับตัวให้เข้ากับสิ่งแวดล้อมให้ได้เราก็อยู่ได้อย่างสบายใจ งานหนักไม่ใช่ปัญหาใหญ่ที่คนไทยหลายคนอยู่ไม่ได้หรอกครับ งานบนเรือหนักมั๋ยก็ต้องบอกว่าหนักอยู่นะ แต่มันไม่ใช่ปัญหาหรอก มันอยู่ที่คนๆนั้นปรับตัวเข้ากับมันได้หรือเปล่าแค่นั้นหรอก เพื่อนของน้าตัวเล็กนิดเดียว ได้มาอยู่ในตำแหน่งที่หนักเอาการก็คือ UTFB หรือ pantry boy ตำแหน่งนี้ก็ถือว่าหินสุดๆในแผนกบาร์[ ซึ่งไม่เหมือนน้าที่เดินไปเดินมาเหมือนยุ่งทั้งวัน] มีแต่คนบอกว่าจะไปได้รอดหรือตัวเล็กแค่นี้ เบิกของทีแถบจะมองไม่เห็นคนเข็ญรถ เห็นแต่รถเข็ญเพราะว่าของมันสูงท่วมหัว แต่เชื่อมั๋ยครับว่าเพื่อนน้าคนนี้ตอนนี้ก็ยังทำงานเรืออยู่และก็สามารถผ่านด่านสำคัญมาได้อย่างง่ายดาย และตอนนี้ก็ได้ปรับตำแหน่งแล้วเป็น bartender ไม่ต้องเข็ญรถเบิกของอีกแล้ว  ก็อย่างที่บอกนะแหละครับว่างานไม่ใช่ปัญหาว่าไหวหรือไม่ไหว

เห็นแล้วอยากได้มั๋ย

นี่ก็เงิน

และนี่ก็เงิน ที่เอามาอวดให้ดูนี่ก็แค่อยากจะบอกว่าตอนไหนที่เรารู้สึกท้อแท้ รู้สึกว่าเหนื่อย รู้สึกว่าไม่ไหวแล้วก็อยากให้ลองนึกถึงสิ่งนี้ดู ก็ที่เรามาทำงานนี่ก็เพื่อเงินไม่ใช่หรือ คงไม่คิดว่าจะมานั่งเล่นนอนเล่นไปวันๆ แล้วจะได้เงินหรอกมั้ง นะเอาเป็นว่าท้อเมื่อไหรก็เปิดหน้านี้มาดูเงินเป็นฟ่อนๆ อยากได้ก็ต้องทำเอา

อย่าพึ่งอิจฉาน้านะ เงินทั้งหมดนี่ไม่ใช่ของน้าคนเดียวนะ เพียงแต่ว่าน้ามีหน้าที่จ่ายตั้งให้ทีมงานกว่า 70 ชีวิต ทุกๆ อาทิตย์น้าจะต้องนับเงินกว่า 30000$ และก็ทำการแจกจ่ายลงซองเตรียมให้ทีมงาน ส่วนน้าเองก็ได้นิดหน่อยเอง 55555

ใครจะคิดอย่างไรน้าไม่รู้หรอกนะแต่สำหรับน้าเรือก็คือบ้านหลังที่สองของน้า ก็ตลอดระยะเวลา 10 ปีที่ผ่านมา ทำงานอยู่บนเรือ 10 เดือน กลับไปนอนที่บ้าน 2 เดือน ก็ลองคิดดูเอาเองก็แล้วกันว่าน้ารู้สึกอย่างไร

นี่ก็คือห้องนอนของน้า แต่ไม่ได้ตั้งใจถ่ายให้เห็นรายละเอียด เอาเป็นว่าจะอธิบายให้ฟังนิดนึงก็แล้วกัน ห้องน้าก็จะมีโต๊ะที่ยาวกว่าห้องทั่วไปนิดนึง มีลิ้นชักไว้สำหรับเก็บของมากกว่าห้องทั่วไปนิดนึง มีพื้นที่หัวเตียงและปลายเท้ามากกว่าห้องทั่วไปนิดนึง มีที่เก็บกระเป๋ามากกว่าห้องทั่วไปนิดนึง มีพื้นที่ด้านหน้าห้องระหว่างประตูมากกว่าห้องทั่วไปนิดนึง มีห้องน้ำในตัวที่ดูดีกว่าห้องทั่วไปอยู่นิดนึง และก็ห้องน้าก็มีตู้เย็นให้ด้วยซึ่งห้องทั่วไปก็จะไม่มี เห็นไหมห้องน้าก็เหมือนๆ ห้องทั่วไปนะแหละ ต่างกันแค่นิดนึงเอง 55555555

คงไม่ต้องบอกนะว่าคนไหนคือน้าชาติ ทำงานอยู่กับสองสาวต่างสัญชาติเป็น bar sup เหมือนกัน ปล่อยให้ลูกน้องหยุดกันหมดเลยเหลือแต่ลูกพี่มาทำงานแทน คนขวามือมาจากอังกฦษ คนซ้ายมือมาจากจาไมก้า

นี่ก็อีกหนึ่งบาร์บนดาดฟ้า [open deck] ซ้ายมือนี่มาจากโรเมเนีย คนกลางมาจากฟีลิปินส์

จริงๆแล้วน้าก็ไม่ใช่ว่าจะขาวอะไรมากมายแต่ว่ามายืนอยู่ตรงนี้รู้สึกว่าผิวน้าดูผ่องขึ้นมาทันตาเห็นเลย

นี่คือ JBS หรือพนักงานเสริฟเครื่องดื่มนะแหละ เดินกันทั้งวันขยันเดินก็คือได้เงินไม่ขยันเดินก็คือไม่ได้เงิน ก็แล้วถ้าไม่ขยันเดินแล้วจะมาทำงานทำไมล่ะ

นี่ก็อีกหนึงทีม JBS ทั้งนั้นกำลังคอยเครื่องดื่มเลยแชะมาก่อนเลย

สอง bartender สังเกตดูแต่ละคนนี่จะชอบกล้องมากเลย

อันนี่ก็สามหนุ่มสามเชื้อชาติ แต่พวกเราก็ทำงานด้วยกันได้อย่างไม่มีปัญหา คนกลางเป็นคนไทย

ที่เห็นเสื้อลอยอยู่ด้านซ้ายมือนั้นเป็น room mate ของน้าเอง ชื่อ wayne แต่พีไทยส่วนใหญ่แล้วเรียกเขาว่า ไอ้เวร

เอาละครับวันนี้ก็พอหอมปากหอมคอเอาไว้เดี๋ยวมีอะไรเพิ่มเติมจะนำมาเล่าสู่กันฟังอีกที